A03/30 ::: O wynagradzającym uwielbieniu
O wynagradzającym uwielbieniu
św. Józef S. Pelczar
Z pism św. Józefa Sebastiana Pelczara:
Słowa Izajasza: „ Prawdziwie Ty jesteś Bogiem ukrytym” (Iz 45, 15), stosują się w całej pełni do Syna Bożego, bo On nie tylko w życiu ziemskim ukrył Bóstwo swoje pod szatą człowieczeństwa, ale w Tajemnicy Ołtarza ukrywa swe Bóstwo i człowieczeństwo pod postaciami sakramentalnymi. Rzadko też objawia widzialnie swoją obecność, mimo że sceptycy nieraz odzywają się do Niego: Ukaż się nam, a uwierzymy, że tu jesteś. Za to Pan Jezus dokonuje w Eucharystii świętej wielu cudów, które oko wiary widzi i podziwia. Trzeba nam wielbić Boga utajonego, a wielbić tym więcej, im głębiej sam się uniża i im więcej zniewag od ludzi dostaje. A tych zniewag ileż było w ciągu wieków i jest także teraz.
Za te zniewagi należy się Panu Jezusowi wynagradzające uwielbienie – On też nie w innym celu objawił przez św. Małgorzatę Marię nabożeństwo do Serca swego (w 1675 r.) jak w tym, aby ono było wynagrodzeniem za zniewagi zadawane Jego Najświętszemu Sercu.
Lecz jakże wielbić Pana i Boga utajonego w Najświętszym Sakramencie, jak Mu wynagradzać?
Przede wszystkim życiem świętym, aby ludzie, patrząc n nasze życie, chwalili Ojca, który jest w niebie.
Słowa Izajasza: „ Prawdziwie Ty jesteś Bogiem ukrytym” (Iz 45, 15), stosują się w całej pełni do Syna Bożego, bo On nie tylko w życiu ziemskim ukrył Bóstwo swoje pod szatą człowieczeństwa, ale w Tajemnicy Ołtarza ukrywa swe Bóstwo i człowieczeństwo pod postaciami sakramentalnymi. Rzadko też objawia widzialnie swoją obecność, mimo że sceptycy nieraz odzywają się do Niego: Ukaż się nam, a uwierzymy, że tu jesteś. Za to Pan Jezus dokonuje w Eucharystii świętej wielu cudów, które oko wiary widzi i podziwia. Trzeba nam wielbić Boga utajonego, a wielbić tym więcej, im głębiej sam się uniża i im więcej zniewag od ludzi dostaje. A tych zniewag ileż było w ciągu wieków i jest także teraz.
Za te zniewagi należy się Panu Jezusowi wynagradzające uwielbienie – On też nie w innym celu objawił przez św. Małgorzatę Marię nabożeństwo do Serca swego (w 1675 r.) jak w tym, aby ono było wynagrodzeniem za zniewagi zadawane Jego Najświętszemu Sercu.
Lecz jakże wielbić Pana i Boga utajonego w Najświętszym Sakramencie, jak Mu wynagradzać?
Przede wszystkim życiem świętym, aby ludzie, patrząc n nasze życie, chwalili Ojca, który jest w niebie.
Kiedy Pan Jezus wjeżdżał na oślęciu do Jerozolimy, lud nie tylko wołał „Hosanna!” ale słał Mu pod nogi gałązki oliwne i swoje szaty. Podobnie i ty rzucaj codziennie do stóp Jezusowych święte uczucia i całe twoje serce. Wielbić trzeba słowem, a najpierw modlitwą, i to nie tylko we dnie, jak czynił prorok, ale także w nocy, gdy się przebudzisz bo i do tego wzywa cię psalmista: błogosławcie Pana, wszyscy słudzy Pańscy, którzy trwacie nocami w domu Pańskim. Wznieście ręce wasze ku Miejscu Świętemu i błogosławcie Pana! (Ps 134, 1-2).
Wielbić – o ile to możliwe – codziennym nawiedzaniem Najświętszego Sakramentu.
Jeżeli z entuzjazmem spieszymy na koncerty i różnego rodzaju występy czy seanse kinowe, jeżeli chętnie odwiedzamy znajomych, jeżeli przyjaciel tęskni za przyjacielem, a oblubienica za oblubieńcem, czyż nie o wiele bardziej powinniśmy pamiętać o nieśmiertelnym Królu wieków (por. 1Tm 1, 17), o najlepszym Ojcu, o najwierniejszym Przyjacielu, o serdecznym Bracie, przebywającym w bliskiej świątyni czy kaplicy – oczekującym na nas z tęsknotą?
Jeżeli to możliwe, powinniśmy wielbić Serce Jezusa adoracją całogodzinną, wynagradzającą, przynajmniej raz w każdym miesiącu. Wielbić dalej pełnym czci i pokory zachowaniem się wobec Pana utajonego, by naśladować tych aniołów, których widział prorok, otaczających Arkę i zakrywających swe oblicze na znak najgłębszej czci. Wielbić wreszcie duchowymi ofiarami i działaniem na większą chwałę Serca Jezusowego.
Czy tak czynisz?
Wielbić – o ile to możliwe – codziennym nawiedzaniem Najświętszego Sakramentu.
Jeżeli z entuzjazmem spieszymy na koncerty i różnego rodzaju występy czy seanse kinowe, jeżeli chętnie odwiedzamy znajomych, jeżeli przyjaciel tęskni za przyjacielem, a oblubienica za oblubieńcem, czyż nie o wiele bardziej powinniśmy pamiętać o nieśmiertelnym Królu wieków (por. 1Tm 1, 17), o najlepszym Ojcu, o najwierniejszym Przyjacielu, o serdecznym Bracie, przebywającym w bliskiej świątyni czy kaplicy – oczekującym na nas z tęsknotą?
Jeżeli to możliwe, powinniśmy wielbić Serce Jezusa adoracją całogodzinną, wynagradzającą, przynajmniej raz w każdym miesiącu. Wielbić dalej pełnym czci i pokory zachowaniem się wobec Pana utajonego, by naśladować tych aniołów, których widział prorok, otaczających Arkę i zakrywających swe oblicze na znak najgłębszej czci. Wielbić wreszcie duchowymi ofiarami i działaniem na większą chwałę Serca Jezusowego.
Czy tak czynisz?
Oddajmy chwałę Chrystusowi, który obdarza nas swoją miłością i opieką. Z ufnością prośmy
– Wysłuchaj nas, Panie.
Panie Jezu, spraw, aby wszyscy ludzie zostali zbawieni i doszli do poznania prawdy.
– Wysłuchaj nas, Panie.
Panie Jezu, błogosław naszemu papieżowi, biskupom, kapłanom i diakonom, niech Twoja opieka będzie dla nich mocą.
– Wysłuchaj nas, Panie.
Panie Jezu, zaradź potrzebom tych, którzy szukają odpowiedniej pracy, aby mogli żyć w pokoju i pewności jutra.
– Wysłuchaj nas, Panie.
Panie Jezu, bądź schronieniem dla ubogich i wspomożycielem w ich ucisku.
– Wysłuchaj nas, Panie.
Panie Jezu, polecamy Ci naszych zmarłych, którzy za życia wiernie Ci służyli dobrymi czynami, niech sławią Cię w niebie na wieki.
– Wysłuchaj nas, Panie.
Modlitwa na zakończenie:
Panie Jezu Chryste, światłości prawdziwa, Ty prowadzisz wszystkich ludzi do zbawienia, udziel nam mocy, abyśmy przygotowali Tobie drogi pokoju i sprawiedliwości. Który żyjesz i królujesz z Bogiem Ojcem w jedności Ducha Świętego, Bóg, przez wszystkie wieki wieków.
Panie Jezu Chryste, światłości prawdziwa, Ty prowadzisz wszystkich ludzi do zbawienia, udziel nam mocy, abyśmy przygotowali Tobie drogi pokoju i sprawiedliwości. Który żyjesz i królujesz z Bogiem Ojcem w jedności Ducha Świętego, Bóg, przez wszystkie wieki wieków.
Amen.